Of je nou in New York, Texas of California bent, in Portland, Oregon of in Portland, Maine, Amerikanen hebben de reputatie saaie dunne frietjes te eten en dat vooral te doen als bijgerecht bij hamburgers en kipnuggets. Toch zijn er ook in de Verenigde Staten restaurants te vinden waar friet het belangrijkste onderdeel van de maaltijd is, Travel + Leisure zette er vierentwintig op een rij.

Interessant is dat elke zaak weer een andere frituurmethode heeft (ossewit, eendenvet, pindaolie; wel of niet van tevoren koken) en ook de aangeraden sauzen lopen uiteen van alleen zout, tot kaas, bacon, knoflook, mangomayonaise, blauwebessenketchup en diverse combinaties van deze ingrediënten al dan niet aangevuld met kruiden en specerijen. Voor de mensen die in de Verenigde Staten heimwee hebben naar de lage landen lijken vooral het Amsterdamse friethuis in St. Paul, Minnesota (friet speciaal!) en het Belgische friethuis in Boston, Massachusetts (friet pindasaus!) geschikt.

Nu ik weet dat er ook aan de overkant van de grote plas mensen zijn die zo perfectionistisch bezig zijn met gefrituurde aardappelen is de kans dat ik binnenkort op culinaire ontdekkingsreis naar de Verenigde Staten ga toch al gauw met enige procenten toegenomen!

De vettax, we hadden er net een tijdje niet meer van gehoord. Voor de mensen die het even vergeten zijn, de vettax is, zoals de naam al impliceert, de spottende bijnaam voor een belasting op 'vet' voedsel. Overigens worden in deze context de begrippen 'vet', 'calorierijk' en 'ongezond' nog al eens door elkaar gebruikt, wat natuurlijk belachelijk is aangezien vetten essentieel zijn voor de mens en iedereen toch ook minstens een bepaalde hoeveelheid calorieën nodig heeft om te overleven.

Maar waarom haal ik deze oude koe nou weer uit de sloot? Namelijk omdat bij een onderzoek op Amerikaanse studenten is "bewezen" dat een belasting op calorierijk voedsel werkt. Als voedsel met veel suiker of vet 25 procent duurder wordt, kiezen studenten eerder voor een minder calorierijke lunch.

Het nieuwsbericht vermeldt overigens ook dat dit experiment niet gedaan is in een universiteitsrestaurant, maar op de computer. Hiermee verwijs ik dit onderzoek linea recta ongelezen naar de prullenbak. Kiezen voor minder vet eten is op de computer misschien nog wel mogelijk, maar zeg maar eens nee als er zo'n schaal dampende krokante verse goudgeel gebakken frietjes voor je neus staat!

Stel je bent frietist en je gaat op vakantie, wat doe je dan? Juist. Friet eten en er iets over schrijven op Frietopia.

Het concept friettent bestaat voor zover ik het kunnen vaststellen niet in de VS, het is alles fastfoodketens. Waarschijnlijk zou de gemiddelde frietbakker niet opkunnen tegen de concurrentie. Natuurlijk zijn er genoeg mogelijkheden om friet te eten, maar het is wel echt een bijgerecht. Met andere woorden, geen van deze eetgelegenheden zou ik als ze in Nederland waren geweest toegevoegd hebben aan de recensiedatabase. Maar bij gebrek aan beter...

Ik weet niet of het toeval was maar in New York ben ik alleen typische french fries tegengekomen. Van die hele dunne (vaak te vette) friet waar als je niet oppast weinig smaak meer aanzit. Tenzij je de smaak van frituurvet prefereert boven die van aardappel. Hoe dan ook, de friet die me vooral is bijgebleven van NY at ik op het vliegveld. Als vegetariër heb ik meestal niet veel te zoeken bij fastfoodketens, maar ja je hebt trek dus dan maar friet van de Burger King. Helaas, helaas is de friet van de BK in de VS net zo karton-achtig als in Nederland en een kingsize portie is daar net zo min een fatsoenlijke portie friet als hier (dat ligt er natuurlijk weer aan dat het een bijgerecht is, niemand eet friet als maaltijd).

Gelukkig ben ik zo onderweg langs de westkust nog wel een aantal keer betere friet tegengekomen. Lekker gebakken krokante goudgele aardappel, hmmm. Soms bij net-geen-fastfoodrestaurants of als bijgerecht in een echt restaurant. Dus er zijn wel goede frietbakkers in de VS.

Toch denk ik dat je heel goed moet gaan zoeken om iemand te vinden die lekkere zelfgemaakte verse friet bakt. Ik denk dat er daarvoor toch te weinig frietcultuur is, wat eigenlijk jammer is. Terwijl het waarschijnlijk zelfs gezonder is om af en toe friet te eten dan enorme hamburgers. Maar het onderwerp van gezond voedsel, overgewicht en Amerikanen moet nog maar even wachten tot een volgende post.

In Los Angeles bestaat al enige tijd de regel dat er in sommige wijken geen nieuwe fastfoodrestaurants meer mogen worden geopend. Deze maatregel is ingevoerd om overgewicht onder Californians tegen te gaan. Opzich begrijpelijk dat de overheid iets aan obesitas wil doen, maar is verbieden nou altijd de goede oplossing?
Zojuist las ik dat het Voedingscentrum er voorstander van is om in Nederland dit beleid ook in te gaan voeren. Ook willen ze voorkomen dat er "ongezonde" restaurants in de buurt van scholen worden geopend, omdat kinderen en jongeren dan meer zouden gaan snacken.

Natuurlijk is het een probleem dat meer en meer mensen te dik zijn. Vanaf een bepaalde mate van overgewicht is de kans op veel ziektes inderdaad groter, maar is het dan de oplossing om in een wijk waar al een pizzeria en een chinees zitten, een eventueel cafetaria bij voorbaat te verbieden? Misschien kan de overheid er beter voor zorgen dat die restaurants beloond worden voor het samenstellen van gezondere menu's, in plaats van te straffen voor ongezonde snacks. En als je dan de Jaarprijs Goede Voeding aan friet en snacks gaat toekennen is je beleid ook niet meer consequent te noemen, friet was toch de juist de boosdoener?

De overheid kan misschien beter eens de landbouwsubsidies onder de loep nemen waardoor eten (en dan vooral ook graan en vlees) zo ontzettend goedkoop is dat je het voor de prijs niet hoeft te laten staan.
Uiteraard is dit slechts mijn mening, maar ik wil niet de weg inslaan waarin de overheid en het Voedingscentrum (gesponsord door voedselproducenten en productschappen) bepalen wat de burger nog mag eten of niet. Uiteindelijk blijft het toch je eigen verantwoordelijkheid wat je in je mond stopt en wat niet.

Gisterenavond ging ik samen met wat vrienden eens proberen hoe het was rookvrij uit te gaan. Het werd een gezellige avond ondanks dat er in diverse kroegen nog best een beetje stiekem gerookt werd (maar daar wilde ik verder niet op in gaan).

Op een gegeven moment kwam iemand (ik zal zijn naam niet noemen, maar hij is ook een frietist hier) op het onzalige idee naar de Burger King te gaan. Waarom de rest mee ging is mij een raadsel. Maar goed, wij dus naar de Burger King. Daar aangekomen bestelde ik een portie "Twister Fries", want gewone friet eet ik al genoeg. De keuze tussen een kleine (€1,50) een medium (€1,75) en een "king size" (€2,00) is natuurlijk niet zo moeilijk met zulke kleine prijsverschillen en zie daar de eerste valkuil waar ik in ben getrapt.
Twister Fries zijn een soort rasfrieten in spiraalvorm, alleen smaken ze dan helemaal nergens naar, behalve naar vet. Ook de portie vond ik niet echt "king size" en hoe klein de andere porties dan ook geweest moeten zijn, wil ik niet eens over nadenken.
Intussen had ik van enkele van mijn vrienden een paar gewone french fries gejat en ook daar ontbrak elke vorm van smaak. Dunne friet die slecht gebakken wordt, houdt vaak geen smaak over en dat was hier inderdaad het geval. Alleen een vage zweem van frituurvet en zout deed mij vermoeden dat het waarschijnlijk frietjes waren wat ik in mond had.

Toen ik teleurgesteld over de aardappelproducten op de menukaart op zoek ging naar een ander vegetarisch gerecht viel mijn oog op de "onion rings". Gefrituurde uienringen in gewoon Nederlands. Ook hier was het prijsschema €1,50, €1,75 en €2,00 en opnieuw liet ik me verleiden om voor de grootste "king size" portie te gaan; immers zat ik nog niet bepaald vol na die paar Twister Fries.
Nadat mijn uienringen eerst aan iemand anders waren meegegeven kreeg ik met enige vertraging alsnog mijn zakje eten. De verkoper vroeg overigens nog extra of ik er iets bij wilde drinken en de zichtbare teleurstelling na mijn negatieve antwoord deed mij een klein beetje vermoeden dat hij dat drinken met korting (of zelfs van het huis) aan had geboden, maar mijn skepsis tegenover dit soort Amerikaanse fastfoodgiganten zorgde ervoor dat ik er niet in meeging.
De uienringen smaakten een beetje net als de twister fries naar vet, maar ook een beetje naar ui, wat in zoverre al een verbetering was omdat ik in de frietjes de aardappel niet proefde. Ook hier vond ik twee Euro voor niet al te veel ui, deeg en vet knap aan de prijs. Na de Twister Fries & Onion Rings was mijn maag wel gevuld, maar vooral met redelijk smakeloze producten en veel vet. Het gevoel is dus tweeledig. Enerzijds is je honger gestild, maar anderzijds had je toch het idee dat je iets lekkerders had kunnen kopen voor die vier Euro, een broodje falafel bijvoorbeeld of gewoon een grote friet pindasaus en een groentekroket bij een fatsoenlijke friettent.

Al het bovenstaande nog eens terugkijkend, kunnen we concluderen dat Burger King gewoon geen friettent is. Het is een hamburgertent, waar je voor de hamburgers moet komen en niet voor de friet. Misschien dat de "friet" als zetmeel- en vethoudend bijgerecht wel vult, maar als hoofdgerecht is het vanwege een gebrek aan smaak geen goed idee. Of de hamburgers ergens naar smaken zal ik niet weten totdat ze in Nijmegen de BK Veggie of de Spicy Bean Burger op het menu zetten.