Zoals u weet bevindt de thuisbasis van Frietopia zich in Nijmegen, stad van de trotse voetbalclub N.E.C. die dit jaar de Eerste Divisie domineert. Afgelopen woensdag waren wij de Frietopia Award aan het uitreiken in Eindhoven, stad van PSV, de club die dit seizoen haar 22e landstitel won. En komende woensdag gaan we naar Groningen om de speciale Frietopia Award voor beste nieuwkomer uit te reiken. Laat FC Groningen nu gisteren de KNVB-beker hebben gewonnen!

Gaan mensen beter voetballen met een goede friettent in de stad? Is het toeval? Zitten de Illuminati hier achter? Wie het weet mag het zeggen...

Als je trouwens nog mee wil naar Groningen, we vertrekken komende woensdag (6 mei) om 11:48u van station Nijmegen spoor 3b. In Zwolle pakken we de trein van 13:17u en in Groningen om 14:22u bus 140 naar halte "Ringweg Oost" nabij de Akeleiweg. Kom ook!

Soms lopen friettochten anders dan je ze van tevoren had uitgestippeld. Dat is een feit.

Het begon allemaal heel vroeg op vrijdagochtend toen ondergetekende naar het Brabantse Eersel reisde om daar het het Rythovius College te bezoeken. Politiek correcte bakvissen de liberale beginselen van John Stuart Mill bijbrengen, dat soort werk. Na afloop ging ik als rechtgeaarde frietist even een cafetaria bezoeken, dat had u natuurlijk niet anders van mij verwacht. Als eerste was er Cafetaria Lunchroom De Grote Stap. Dit was een ietwat tegenvallende ervaring dus hierbij kon ik het niet laten zitten, er zouden toch wel betere friettenten in Eersel zijn? De volgende friettent, 't Huukske, was inderdaad al iets beter. Na twee frietjes gegeten te hebben stond ik eigenlijk op het punt naar huis te gaan, maar mijn oog viel op een ANWB-aanwijsbord waarop de route naar Bergeijk stond aangegeven. Achteraf terugkijken is vaak makkelijk, maar dit was misschien wel het moment waarop het mis ging.

Omdat goed eten gepaard gaat met veel bewegen en omdat ik nog een derde frietje wilde eten besloot ik dus naar Bergeijk te gaan wandelen, zonder te weten hoe ver dat zou zijn. Eersel uitlopend verscheen het welbekende Nederlandse platteland om mij heen: een hooischuur hier, een boerderijtje daar, wat zandpaden en hier en daar een groepje bomen. Echter, hoe dichter bij Bergeijk, hoe meer pijnbomen er langs de weg stonden en het duurde niet lang voordat ik mij in een naaldbos bevond. Van de geasfalteerde provinciale weg was intussen weinig meer over, wat restte was slechts een smal pad bezaaid met kinderkopjes. Toen langs het pad een verrot houten bordje hing met daarop de mededeling: 'Wellekome in Bergeyk' wist ik het zeker. Ik was nu in Bergeijk.

Hoewel het nog midden op de dag was, leek de duisternis om mij heen reeds ingevallen. Na een flauwe bocht zag ik in het mistige woud een paar grootse huizen opdoemen. Achteromkijkend bleek het pad inmiddels verdwenen en mij restte de optie vooruit te gaan. Voorzichtig liep ik door. Steeds meer huizen verschenen overal en daaruit concludeerde ik in het dorp te zijn. Een vreemd en sjofel circus stond op een grasveld en de weg liep langs een vervallen schouwburg, dit zou het centrum dan wel zijn.

Net op het moment dat ik een friettent gevonden dacht te hebben kwamen er twee mannen van middelbare leeftijd uit een steegje gezwalkt en boden mij een glas limonade aan. De eerste slok proestte ik uit, het bleek geen limonade te zijn maar jenever, een heel limonadeglas vol. Wat er hierna precies gebeurd is kan ik mij niet meer zo goed herinneren, volgens mij ben ik met de heren naar een café geweest (het heette Beeks of iets dergelijks) en daar hebben we nog meerdere limonadeglazen jenever gedronken. Aangezien het grootste deel van de avond en nacht dus verdwenen is in een waas van limonadeglazen vol jenever kan ik alleen de conclusie trekken dat ik me vermoedelijk wel vermaakt heb. Er zijn slechts nog enkele flarden van gesprekken die ik me wel kan herinneren: iets met een geflopte carrière in de media, een overleden vriend Tedje en sympathie voor de Duitse bezetter. Wel zijn we zeker nog een keer friet gaan eten tussendoor.

Vandaag werd ik wakker met een legendarische kater en geen flauw benul meer hoe ik uiteindelijk thuis ben gekomen. Ook ben ik de helft van mijn spullen kwijt en is mijn bankrekening geplunderd. Toon en Peer, als jullie dit lezen, misschien kunnen we iets regelen over de dingen die ik wel bij me had, maar nu niet meer bezit? Laat snel iets van jullie weten! Nu ga ik ophouden met schrijven en iets aan mijn oneindige kater proberen te doen.

Koude friet of de zwaailichten aan en door dat rode stoplicht...ik kan het me levendig voorstellen, koude friet is nou eenmaal minder lekker :)

Verder vind ik natuurlijk dat dit een vorm van machtsmisbruik is die niet hoort, ik mag ook niet door rood omdat mijn friet koud wordt (best duur zelfs, de boete voor door rood rijden). En wat is er mis met de friet gewoon in de friettent opeten?

Hoewel ik in de westerse betekenis van het woord ongelovig ben, heb ik wel altijd een diepe spirituele kant gehad. Mensen die mij kennen zullen dat beamen. Vooral de oosterse filosofieën hebben mij al van jongs af aan mateloos geboeid.

Na jaren van diepe peinzingen en moeilijke afwegingen heb ik eindelijk de stroming gevonden die precies op mijn lijf geschreven is. Ik zal mij later vandaag bekeren tot het jaïnisme. Dit is een religie annex filosofie uit India gebaseerd op een ascetisch leven en totale geweldloosheid.

Het ascetische aspect van de ware jain komt tot uitdrukking in het feit dat alcohol en onkuise seks taboe zijn. Het begrip ahimsa duidt op geweldloosheid ten aanzien van alles wat leeft, naast mensen en dieren geldt dit ook voor planten. Vegetarisch eten deed ik toch al, dus dat is geen probleem, maar in een strikt jaïnistisch dieet is ook geen plaats voor sommige onreine groenten zoals uien, bieten, wortelen en helaas ook aardappelen.

Ja u leest het goed, Kafir, met meer dan vierhonderd bezochte snackbars hofleverancier van recensies op Frietopia mag binnenkort geen aardappelen meer eten van zijn geloof. En geen aardappelen betekent geen friet. En geen friet betekent geen recensies meer.

Dit levert op zijn beurt weer nieuwe dilemma's op. In hoeverre is het verrichten van werkzaamheden voor een website die aanzet tot het vermoorden van planten wel in orde voor iemand die ahimsa nastreeft? Kan ik mijn oude recensies überhaupt wel laten staan nu ze zo hard indruisen tegen mijn nieuwe religie? Over deze en andere vragen zal ik de komende tijd gaan nadenken tijdens eindeloze sessies meditatie en zelfkastijding.

Het zal zeker een moeilijke tijd worden die ik tegemoet ga, maar je moet er toch iets voor over hebben om uiteindelijk moksha, het bevrijden van de ziel, te bereiken.

Graag wil ik iedereen wijzen op de uiterst briljante laatste cartoon van Nozzman. Zeer goed bedacht, scherp, hard, inspelend op de actualiteit, letterlijk en figuurlijk voorzien van meerdere lagen en (als belangrijkste) er zit friet in. Aangezien Nozzman wel vaker friet-gerelateerde onderwerpen in zijn cartoons gebruikt heb ik ze (met toestemming van de maker zelf) verzameld in Cult op deze pagina.