Als echte frietliefhebber, in het bezit van een frietuurpan, kon ik het niet nalaten om zelf wat aardappels te schillen en in het frituur te gooien. Best een leuk experiment eigenlijk, en na een paar pogingen leverde het heel behoorlijke friet op.

Voor eenieder die dit zelf ook wil proberen, volgt hier het recept. Binnenkort zal dit recept (en anderen) ook in onze wiki verschijnen. Want een site over friet zonder fatsoenlijke recepten kan natuurlijk niet.

Welke aardappels je gebruikt maakt nogal wat uit, heb ik mij door de professionals laten vertellen, maar aangezien ik als ik in de supermarkt sta moeilijk kan zien welke aardappels beter zijn dan anderen heb ik maar gewoon de goedkoopste gepakt. De tekst op de zak vertelde mij dat het kruimige aardappels waren, maar ik heb er ook een aantal gekookt en die bleven mooi heel. Onderwerp voor een later onderzoekje. Hoe dan ook, tijd om een paar mooie grote aardappels uit te zoeken en aan het schillen te beginnen.

Op de foto het resultaat na het schillen en snijden en zoals je ziet heb ik er voor gekozen om stevige Vlaamse frieten te maken. Omdat deze friet wat dikker is zullen de baktijden en temperaturen anders zijn dan voor dunnere friet. Overigens denk ik dat voor de optimale friet je altijd zelf zult moeten kijken hoe lang en warm ze gebakken worden. Maar dit is wat ik gedaan heb, en ik vond het lekker.

Verse friet moet in twee keer gebakken worden. Ik ben dus begonnen met voorbakken in (vloeibaar plantaardig) frituurvet op 150 graden. Dit duurt een minuut of 4-5, afhankelijk van hoe dik je de friet gesneden hebt. Pas op dat je niet te heet voorbakt want dan wordt de friet niet gaar, maar wel aangebrand als je het afbakt (150 graden is een maximum, mijn frituurpan kon niet lager).

Laat de friet vervolgens minstens 10 minuten rusten, en let even op dat het ze niet aan elkaar gaan plakken. Vervolgens stook je de frituurolie op tot zo'n 180-190 graden voor het afbakken. De temperatuur is afhankelijk van hoe veel friet je tegelijk bakt, aangezien het vet afkoelt als je er veel (relatief koude) friet tegelijk in gooit. Overigens is het beter om niet teveel tegelijk te bakken, de friet komt er mooier uit als het tijdens het bakken de ruimte heeft. Het afbakken duurt weer een minuut of 4, maar dit is ook een kwestie van regelmatig even kijken of ze al mooi gekleurd zijn. (Die van mij waren misschien iets te donker, maar mijn frituurvet begon na een paar pogingen wat oud te worden. Ze worden nog wat mooier als je nieuw vet pakt.)

Strooi er ten slotte nog een beetje zout over en dat is het: een mooie portie heerlijke zelfgebakken Vlaamse friet. Licht krokant van buiten met nog echte aardappelsmaak van binnen. Hmm, best lekker eigenlijk, zelfgemaakte friet.

Ook een frietist gaat er wel eens tussen uit, bijvoorbeeld een paar dagen skiën in de bergen. Zo ging ondergetekende vorige week nog even een paar dagen naar het diep in de Italiaanse Alpen verscholen wintersportoord Livigno. Dat er in april nog meer dan genoeg sneeuw ligt in dit (belasting)paradijsje bewijst onder meer deze foto. Ook valt u misschien op dat er niet al te veel mensen op de pistes waren. Dit alles heeft er aan bijgedragen dat er bijzonder fijn geskied is door mij en mijn familie.

Italië staat natuurlijk bekend om zijn uitgebreide keuken en bourgondiër als ik ben heb ik daar natuurlijk uitgebreid van genoten. Zo heb ik in die kleine week onder meer pizzoccheri, gnocchi, risotto, polenta, rucola, taleggio, scimudin, gorgonzola en véél funghi porcini gegeten. En friet natuurlijk! Want door deze uit de hand gelopen friethobby kan ik eigenlijk niet ergens heen en daar dan géén friet eten.

Het restaurant waar ik friet ging eten (als lunch) werd Bar Ristoro La Costaccia op 2360 meter hoogte tussen de pistes en liften gelegen. Een typische skibar waar je binnen en buiten op het terras kan zitten en een drankje en een hapje kan bestellen. Voor 3 €uro stond daar op de kaart een portie patatine fritte en wat dat betekent hoef ik u niet uit te leggen.

De frietjes kwamen in een behoorlijke portie (dat zou wel een plus opleveren) en werden standaard geleverd met een zakje ketchup en een zakje mayonaise van het merk Qualitaly. Ook stak er een saté prikker in de friet, maar waar die voor nodig is zou ik niet kunnen zeggen, als vorkje is zo'n dun staafje maar nauwelijks geschikt en als je té enthousiast je frietje aanvalt zou je je er nog aan kunnen verwonden.

Maar hoe smaakte de friet nou? De friet zag er keurig uit, maar was een beetje te kort gebakken waardoor hij een beetje bleek zag en net een beetje te rauw smaakte. Volgens mij was het wel gebakken in schoon vet, want ze zagen er dus wel mooi uit. Al met al smaakte het niet eens zoveel anders dan in Nederland en voor de kwaliteit zou ik een gemiddelde score geven. Samen met een mooi pilsje van het Italiaanse merk Nastro Azzurro (lekker bier trouwens) leverde dit een blije frietist op.

Zie Cult voor een overzichtje van alle foto's.

In de Saaihallen (wie heeft die naam bedacht?) in Brugge opent binnenkort het eerste frietmuseum ter wereld, met meer dan 400 objecten die relatie houden met aardappels en friet.

De oudste voorwerpen komen zelfs uit de procolombiaanse tijd, de duistere tijd dat Europa nog niet eens wist van het bestaan van de aardappel. Daarnaast zijn er hele collecties met 'friet in de kunst'.

Een excursie van Frietopia naar dit museum kan natuurlijk niet achterwege blijven! Misschien kunnen we zelfs naar de opening gaan. Welke betere manier is er om eer te betonen aan een van de pijlers van de moderne beschaving: de friet.

Lees hier het hele artikel in de Snackkoerier of ga naar de site van het museum.

Na een paar weken van stilte werd ik eindelijk weer gebeld door het vertrouwde verborgen nummer. En ik dacht al bijna dat mijn favoriete friettenteigenaar me vergeten was!

(Voor iedereen die het nog niet had meegekregen: het begon allemaal met een slechte recensie en een Maastrichtse frituureigenaar die dat niet over zijn kant kon laten gaan, wat leidde tot deze correspondentie.)

Lange tijd was het stil, maar toen maanden later wist hij opeens mijn telefoonnummer te achterhalen en begon het opnieuw. Zijn laatste vete was met Google, maar toen die niet in wilde gaan op zijn verzoek bovenstaande correspondentie te verwijderen, kwam hij weer bij mij terecht.

Hij was bijna beleefd, vrijwel zonder zijn gebruikelijk dreigementen 'ik weet waar je woont' en 'ik wil niet weer in de gevangenis komen'. :P Om beleefdheid aan te moedigen heb ik de naam van de frituur uit de correspondentie gehaald.

Of dit genoeg is? Ik ben benieuwd en houd jullie op de hoogte!

O.a. de Telegraaf, Radio 538 en Hart van Nederland hebben aandacht besteed aan de uitreiking die afgelopen vrijdag plaatsvond. Hieruit mogen we voorzichtig de conclusie trekken dat we de frietspecialisten van Nederland zijn geworden!

En het heeft ons meteen een half duizend extra bezoekers opgeleverd! Welkom aan iedereen die zich in de afgelopen dagen heeft aangemeld en aan iedereen die weer eens langskomt. Lees het verslag en bekijk de foto's op onze wiki.

En blijf vooral friet eten en recenseren, want het zijn al jullie en onze recensies samen die frietopia tot de specialist op frietgebied hebben gemaakt. Eet smakelijk!