We hadden een paar dagen wat problemen met onze server, maar het werkt weer, anders zou ik dit niet kunnen schrijven. We beraden ons nog over wat we gaan doen zodat zulke langdurige problemen niet meer voorkomen.
En ik ga weer over tot de orde van de dag: friet eten! :)
FRIETOPIA
Een site speciaal
We schreven 1,5 jaar geleden al eens over de potatomania campagne gesponsord door verschillende nationale overheden en door de EU. Nu las ik vandaag op de nieuwssite van het agrarisch dagblad (ja je moet er wat voor over hebben om op de hoogte te blijven voor Frietopia ;)) dat de campagne effect lijkt te hebben. Blijkbaar zijn er receptenboekjes verstuurd en is er daarna contact gezocht met de mensen die ze ontvangen hebben. Deze groep eet nu naar eigen zeggen meer aardappels. Het nodige eigenbelang van de lokale agrarische sector zal een rol zal hebben gespeeld bij het opzetten van deze campagne, maar ik kan het alleen maar aanmoedigen. Want wat is er mis met meer friet van lokale aardappelen?
Alweer een jaar geleden schreef ik al eens een blogje over zelf friet bakken, en nu leek me een goed moment op dat nog eens te doen. Als echte frietliefhebber wil ik zelf toch ook graag goede friet kunnen bakken. Dus ik heb mijn frituurpan maar weer eens tevoorschijn gehaald en nog een poging gewaagd.
Het zou flauw zijn als ik me aan mijn eigen recept zou houden (dan had ik niks te vertellen), en dat heb ik dan ook niet gedaan. Om te beginnen had ik alleen maar kleine aardappelen bij de hand, dus geen lange rechte friet vandaag, maar voor de smaak maakt het niet echt uit zolang ze niet te klein worden althans. Ik vind verse Vlaamse friet over het algemeen wel lekker dus dat is wederom wat ik probeerde te maken, niet al te dun gesneden dus.
Wat betreft de baktijd en temperatuur ben ik het niet meer met mezelf eens. Ik schreef toen 150 graden 4-5 minuten en 180-190 graden 4-5 minuten en concludeerde dat ze iets aan de donkere kant waren. Nu heb ik bij de professionals af en toe eens op een temperatuursensor gekeken en dat voorbakken moet echt niet te warm. 120 graden zit meer in de buurt, maar het nadeel van mijn frituurpan (en volgens mij veel van de particulier beschikbare pannen) is dat deze niet lager dan 150 kan. Het voordeel is vervolgens dat het geheel iets ambachtelijker wordt omdat je zelf de temperatuur moet regelen (en schatten).
Verder ben ik er ook meer van overtuigd dat voor de wat dikkere Vlaamse friet het voorbakken langer moet dan het afbakken zodat ze wel gaar worden, maar niet verbranden. Afbakken op 180-190 graden kan misschien als je bevroren friet in de pan gooit, maar als je ongeduldig bent zoals ik en de net voorgebakken en nog niet afgekoelde friet gaat afbakken het vet niet warmer moet dan een graad of 170 en 5 minuten is volgens mij zelfs dan nog te lang.
Waar het kortom op neer komt is dat je vooral goed moet kijken hoe de friet eruit ziet. Door het vaker te doen krijg je er een beetje handigheid in en levert het lekkere zelfgemaakte friet op. Deze portie was in ieder geval zo geslaagd dat ik meteen nog maar een rondje ben gaan bakken. Helaas had ik geen fototoestel bij de hand, dus je zult me op m'n woord moeten geloven.
Het zou flauw zijn als ik me aan mijn eigen recept zou houden (dan had ik niks te vertellen), en dat heb ik dan ook niet gedaan. Om te beginnen had ik alleen maar kleine aardappelen bij de hand, dus geen lange rechte friet vandaag, maar voor de smaak maakt het niet echt uit zolang ze niet te klein worden althans. Ik vind verse Vlaamse friet over het algemeen wel lekker dus dat is wederom wat ik probeerde te maken, niet al te dun gesneden dus.
Wat betreft de baktijd en temperatuur ben ik het niet meer met mezelf eens. Ik schreef toen 150 graden 4-5 minuten en 180-190 graden 4-5 minuten en concludeerde dat ze iets aan de donkere kant waren. Nu heb ik bij de professionals af en toe eens op een temperatuursensor gekeken en dat voorbakken moet echt niet te warm. 120 graden zit meer in de buurt, maar het nadeel van mijn frituurpan (en volgens mij veel van de particulier beschikbare pannen) is dat deze niet lager dan 150 kan. Het voordeel is vervolgens dat het geheel iets ambachtelijker wordt omdat je zelf de temperatuur moet regelen (en schatten).
Verder ben ik er ook meer van overtuigd dat voor de wat dikkere Vlaamse friet het voorbakken langer moet dan het afbakken zodat ze wel gaar worden, maar niet verbranden. Afbakken op 180-190 graden kan misschien als je bevroren friet in de pan gooit, maar als je ongeduldig bent zoals ik en de net voorgebakken en nog niet afgekoelde friet gaat afbakken het vet niet warmer moet dan een graad of 170 en 5 minuten is volgens mij zelfs dan nog te lang.
Waar het kortom op neer komt is dat je vooral goed moet kijken hoe de friet eruit ziet. Door het vaker te doen krijg je er een beetje handigheid in en levert het lekkere zelfgemaakte friet op. Deze portie was in ieder geval zo geslaagd dat ik meteen nog maar een rondje ben gaan bakken. Helaas had ik geen fototoestel bij de hand, dus je zult me op m'n woord moeten geloven.
Even een klein nieuwsberichtje (met dank aan de snackkoerier). Blijkbaar eten we met z'n allen meer saus, want Remia gaat de fabriek in Den Dolder uitbreiden met 5000 vierkante meter extra fabrieksruimte. Niet iets wat direct invloed heeft op de consument, maar het geeft wel aan dat de friet- en (voor Remia interessanter) sausconsumptie in Nederland in ieder geval niet afneemt.
Frietopia plaatst vandaag een aankondiging van een initiatief van Marcel Tabbers en Nina Bellen dat Stichting Frietopia graag steunt:
Op zondag 7 juni vindt in Venlo het BeneFRIETconcert plaats. Met deze ludieke actie willen de initiatiefnemers aandacht vragen voor het mogelijke verdwijnen van Petatte Wiel, een frietkeet die al 48 jaar aan de Maaskade staat. De muzikale ode moet in bredere zin ook aandacht vragen voor de toenemende ‘opgeruimdheid’ van de openbare ruimte; de organisatie betreurt het dat karakteristieke gebouwen (zoals frietkramen) steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen, waardoor steden meer en meer hun unieke identiteit verliezen.
Het bijbehorende affiche (pdf).
Op zondag 7 juni vindt in Venlo het BeneFRIETconcert plaats. Met deze ludieke actie willen de initiatiefnemers aandacht vragen voor het mogelijke verdwijnen van Petatte Wiel, een frietkeet die al 48 jaar aan de Maaskade staat. De muzikale ode moet in bredere zin ook aandacht vragen voor de toenemende ‘opgeruimdheid’ van de openbare ruimte; de organisatie betreurt het dat karakteristieke gebouwen (zoals frietkramen) steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen, waardoor steden meer en meer hun unieke identiteit verliezen.
Het bijbehorende affiche (pdf).