In België is de `Week van de Friet' weer begonnen. In Vlaanderen sinds gisteren (waarom duurt een week daar maar vier dagen?) en in Wallonië is het al sinds maandag bezig. Daar in het Franstalige zuiden heet het ook de `Week van de Frieten', rare Belgen ook altijd.
Nieuw is dit jaar dat ze ook live-muziekoptreden in en rond diverse frietkoten georganiseerd hebben. Deze concerten dragen de uiterst briljante en originele naam: FRIETROCK. De combinatie van muziek en friet is natuurlijk niet uniek, eerder berichtten wij over het Benefrietconcert.
We kunnen dus wel stellen dat de Belgen het idee van de Nederlanders (nou ja, Limburgers dus) hebben overgenomen. Desalniettemin erg gezellig en daarom des te jammerder dat ik geen tijd heb om naar België te gaan dit weekend. Misschien u wel?
[Edit: 06 dec] Nog meer persaandacht voor de week van de friet in de Vlaamse media:
- Friethuis geeft aftrap van Frietrock
- Ook Frietrock bij frituur Fantasia
- Frietrock Veltem
- Soep en frietjes verkopen voor Music For Life met Mama's Jasje
FRIETOPIA
Een site speciaal
Korte tijd geleden maakten wij bekend dat het mogelijk was om friettenten te zoeken met de handige kaarten van Google. De beta-versie is afgelopen tijd door 5.947 verschillende bezoekers gebruikt.
Maar natuurlijk hebben we de afgelopen weken ook niet stilgezeten en in het geheim hebben we versie na versie gemaakt - allemaal om uit te komen bij het ultieme zoeksysteem.
Of dat is gelukt valt te betwijfelen, maar het resultaat kan nu iedereen gebruiken en we hopen op veel commentaar en suggesties. Eens kijken? Begin door hiernaast te zoeken.
Maar natuurlijk hebben we de afgelopen weken ook niet stilgezeten en in het geheim hebben we versie na versie gemaakt - allemaal om uit te komen bij het ultieme zoeksysteem.
Of dat is gelukt valt te betwijfelen, maar het resultaat kan nu iedereen gebruiken en we hopen op veel commentaar en suggesties. Eens kijken? Begin door hiernaast te zoeken.
Soms lopen friettochten anders dan je ze van tevoren had uitgestippeld. Dat is een feit.
Het begon allemaal heel vroeg op vrijdagochtend toen ondergetekende naar het Brabantse Eersel reisde om daar het het Rythovius College te bezoeken. Politiek correcte bakvissen de liberale beginselen van John Stuart Mill bijbrengen, dat soort werk. Na afloop ging ik als rechtgeaarde frietist even een cafetaria bezoeken, dat had u natuurlijk niet anders van mij verwacht. Als eerste was er Cafetaria Lunchroom De Grote Stap. Dit was een ietwat tegenvallende ervaring dus hierbij kon ik het niet laten zitten, er zouden toch wel betere friettenten in Eersel zijn? De volgende friettent, 't Huukske, was inderdaad al iets beter. Na twee frietjes gegeten te hebben stond ik eigenlijk op het punt naar huis te gaan, maar mijn oog viel op een ANWB-aanwijsbord waarop de route naar Bergeijk stond aangegeven. Achteraf terugkijken is vaak makkelijk, maar dit was misschien wel het moment waarop het mis ging.
Omdat goed eten gepaard gaat met veel bewegen en omdat ik nog een derde frietje wilde eten besloot ik dus naar Bergeijk te gaan wandelen, zonder te weten hoe ver dat zou zijn. Eersel uitlopend verscheen het welbekende Nederlandse platteland om mij heen: een hooischuur hier, een boerderijtje daar, wat zandpaden en hier en daar een groepje bomen. Echter, hoe dichter bij Bergeijk, hoe meer pijnbomen er langs de weg stonden en het duurde niet lang voordat ik mij in een naaldbos bevond. Van de geasfalteerde provinciale weg was intussen weinig meer over, wat restte was slechts een smal pad bezaaid met kinderkopjes. Toen langs het pad een verrot houten bordje hing met daarop de mededeling: 'Wellekome in Bergeyk' wist ik het zeker. Ik was nu in Bergeijk.
Hoewel het nog midden op de dag was, leek de duisternis om mij heen reeds ingevallen. Na een flauwe bocht zag ik in het mistige woud een paar grootse huizen opdoemen. Achteromkijkend bleek het pad inmiddels verdwenen en mij restte de optie vooruit te gaan. Voorzichtig liep ik door. Steeds meer huizen verschenen overal en daaruit concludeerde ik in het dorp te zijn. Een vreemd en sjofel circus stond op een grasveld en de weg liep langs een vervallen schouwburg, dit zou het centrum dan wel zijn.
Net op het moment dat ik een friettent gevonden dacht te hebben kwamen er twee mannen van middelbare leeftijd uit een steegje gezwalkt en boden mij een glas limonade aan. De eerste slok proestte ik uit, het bleek geen limonade te zijn maar jenever, een heel limonadeglas vol. Wat er hierna precies gebeurd is kan ik mij niet meer zo goed herinneren, volgens mij ben ik met de heren naar een café geweest (het heette Beeks of iets dergelijks) en daar hebben we nog meerdere limonadeglazen jenever gedronken. Aangezien het grootste deel van de avond en nacht dus verdwenen is in een waas van limonadeglazen vol jenever kan ik alleen de conclusie trekken dat ik me vermoedelijk wel vermaakt heb. Er zijn slechts nog enkele flarden van gesprekken die ik me wel kan herinneren: iets met een geflopte carrière in de media, een overleden vriend Tedje en sympathie voor de Duitse bezetter. Wel zijn we zeker nog een keer friet gaan eten tussendoor.
Vandaag werd ik wakker met een legendarische kater en geen flauw benul meer hoe ik uiteindelijk thuis ben gekomen. Ook ben ik de helft van mijn spullen kwijt en is mijn bankrekening geplunderd. Toon en Peer, als jullie dit lezen, misschien kunnen we iets regelen over de dingen die ik wel bij me had, maar nu niet meer bezit? Laat snel iets van jullie weten! Nu ga ik ophouden met schrijven en iets aan mijn oneindige kater proberen te doen.
Het begon allemaal heel vroeg op vrijdagochtend toen ondergetekende naar het Brabantse Eersel reisde om daar het het Rythovius College te bezoeken. Politiek correcte bakvissen de liberale beginselen van John Stuart Mill bijbrengen, dat soort werk. Na afloop ging ik als rechtgeaarde frietist even een cafetaria bezoeken, dat had u natuurlijk niet anders van mij verwacht. Als eerste was er Cafetaria Lunchroom De Grote Stap. Dit was een ietwat tegenvallende ervaring dus hierbij kon ik het niet laten zitten, er zouden toch wel betere friettenten in Eersel zijn? De volgende friettent, 't Huukske, was inderdaad al iets beter. Na twee frietjes gegeten te hebben stond ik eigenlijk op het punt naar huis te gaan, maar mijn oog viel op een ANWB-aanwijsbord waarop de route naar Bergeijk stond aangegeven. Achteraf terugkijken is vaak makkelijk, maar dit was misschien wel het moment waarop het mis ging.
Omdat goed eten gepaard gaat met veel bewegen en omdat ik nog een derde frietje wilde eten besloot ik dus naar Bergeijk te gaan wandelen, zonder te weten hoe ver dat zou zijn. Eersel uitlopend verscheen het welbekende Nederlandse platteland om mij heen: een hooischuur hier, een boerderijtje daar, wat zandpaden en hier en daar een groepje bomen. Echter, hoe dichter bij Bergeijk, hoe meer pijnbomen er langs de weg stonden en het duurde niet lang voordat ik mij in een naaldbos bevond. Van de geasfalteerde provinciale weg was intussen weinig meer over, wat restte was slechts een smal pad bezaaid met kinderkopjes. Toen langs het pad een verrot houten bordje hing met daarop de mededeling: 'Wellekome in Bergeyk' wist ik het zeker. Ik was nu in Bergeijk.
Hoewel het nog midden op de dag was, leek de duisternis om mij heen reeds ingevallen. Na een flauwe bocht zag ik in het mistige woud een paar grootse huizen opdoemen. Achteromkijkend bleek het pad inmiddels verdwenen en mij restte de optie vooruit te gaan. Voorzichtig liep ik door. Steeds meer huizen verschenen overal en daaruit concludeerde ik in het dorp te zijn. Een vreemd en sjofel circus stond op een grasveld en de weg liep langs een vervallen schouwburg, dit zou het centrum dan wel zijn.
Net op het moment dat ik een friettent gevonden dacht te hebben kwamen er twee mannen van middelbare leeftijd uit een steegje gezwalkt en boden mij een glas limonade aan. De eerste slok proestte ik uit, het bleek geen limonade te zijn maar jenever, een heel limonadeglas vol. Wat er hierna precies gebeurd is kan ik mij niet meer zo goed herinneren, volgens mij ben ik met de heren naar een café geweest (het heette Beeks of iets dergelijks) en daar hebben we nog meerdere limonadeglazen jenever gedronken. Aangezien het grootste deel van de avond en nacht dus verdwenen is in een waas van limonadeglazen vol jenever kan ik alleen de conclusie trekken dat ik me vermoedelijk wel vermaakt heb. Er zijn slechts nog enkele flarden van gesprekken die ik me wel kan herinneren: iets met een geflopte carrière in de media, een overleden vriend Tedje en sympathie voor de Duitse bezetter. Wel zijn we zeker nog een keer friet gaan eten tussendoor.
Vandaag werd ik wakker met een legendarische kater en geen flauw benul meer hoe ik uiteindelijk thuis ben gekomen. Ook ben ik de helft van mijn spullen kwijt en is mijn bankrekening geplunderd. Toon en Peer, als jullie dit lezen, misschien kunnen we iets regelen over de dingen die ik wel bij me had, maar nu niet meer bezit? Laat snel iets van jullie weten! Nu ga ik ophouden met schrijven en iets aan mijn oneindige kater proberen te doen.
Het zal u niet ontgaan zijn dat Google Streetview onlangs is uitgebreid met grote delen van Nederland. Heel Nederland is op zoek naar zijn of haar eigen huis, foto's van (huizen van) bekenden en natuurlijk naar de onvermijdelijke ongelukken en rariteiten. En wij van Frietopia? Wij gaan uiteraard op zoek naar friettenten!
Omdat u natuurlijk erg benieuwd bent hoe een goede friettent er uit ziet ben ik voor u op zoek gegaan naar de Google Streetviewfoto's van de cafetaria's in de Hall of Fame. Dit begint gelijk met een teleurstelling want de huidige nummer een 't Spaontje is niet te vinden, de hele Achterhoek staat er nog niet op. De nummer twee, Cafetaria Rikken in Bredeweg (gemeente Groesbeek) is gelukkig wel gespot, ook de nummer drie Martin Zwerts is door de Google foto's op de lens gezet.
Dan volgen vier teleurstellingen op rij. Zuidland (met daarin Cafetaria de Ring) staat niet op de kaart. De Vismarkt in Groningen is geschoten op het moment dat De Belg Waterloo er niet was, en twee vestigingen van Manneken Pis ontbreken omdat ze te diep in het centrum van Utrecht liggen. Een foto van Marmara is hier te vinden en de huidige nummer negen, Cafetaria de Brink in Hilversum ziet u hier. Een twijfelgevalletje is de hekkensluiter van onze Hall of Fame; Frituur de Burcht is op deze foto vaag in de verte te zien, maar daarvoor moet je de zaak eigenlijk al kennen.
Om te compenseren voor deze tegenvallende top tien nog een paar zaken die bij ons op de officieuze tiplijst staan, cafetaria's die momenteel net buiten de Hall of Fame vallen: Cafetaria Gül in Nijmegen, Family Corner in Nijmegen en voormalig Snackkoerierwinnaar Eetplezier in Best. Maar de lijst zou natuurlijk niet compleet zijn zonder de in voormalige Awardwinnaars Manneken Pis op het Damrak in Amsterdam en Cafetaria Toorop in Nijmegen. Voor de laatste Awardwinnaar, de Manneken Pis op de Steenweg in Utrecht, gold dan weer dat er de straat er niet op stond.
Wij willen niet het zoveelste weblog zijn dat haar lezers oproept grappige foto's in te sturen, maar mocht u desalniettemin een bijzondere foto van een cafetaria vinden op Google Streetview, wij houden ons aanbevolen.
Omdat u natuurlijk erg benieuwd bent hoe een goede friettent er uit ziet ben ik voor u op zoek gegaan naar de Google Streetviewfoto's van de cafetaria's in de Hall of Fame. Dit begint gelijk met een teleurstelling want de huidige nummer een 't Spaontje is niet te vinden, de hele Achterhoek staat er nog niet op. De nummer twee, Cafetaria Rikken in Bredeweg (gemeente Groesbeek) is gelukkig wel gespot, ook de nummer drie Martin Zwerts is door de Google foto's op de lens gezet.
Dan volgen vier teleurstellingen op rij. Zuidland (met daarin Cafetaria de Ring) staat niet op de kaart. De Vismarkt in Groningen is geschoten op het moment dat De Belg Waterloo er niet was, en twee vestigingen van Manneken Pis ontbreken omdat ze te diep in het centrum van Utrecht liggen. Een foto van Marmara is hier te vinden en de huidige nummer negen, Cafetaria de Brink in Hilversum ziet u hier. Een twijfelgevalletje is de hekkensluiter van onze Hall of Fame; Frituur de Burcht is op deze foto vaag in de verte te zien, maar daarvoor moet je de zaak eigenlijk al kennen.
Om te compenseren voor deze tegenvallende top tien nog een paar zaken die bij ons op de officieuze tiplijst staan, cafetaria's die momenteel net buiten de Hall of Fame vallen: Cafetaria Gül in Nijmegen, Family Corner in Nijmegen en voormalig Snackkoerierwinnaar Eetplezier in Best. Maar de lijst zou natuurlijk niet compleet zijn zonder de in voormalige Awardwinnaars Manneken Pis op het Damrak in Amsterdam en Cafetaria Toorop in Nijmegen. Voor de laatste Awardwinnaar, de Manneken Pis op de Steenweg in Utrecht, gold dan weer dat er de straat er niet op stond.
Wij willen niet het zoveelste weblog zijn dat haar lezers oproept grappige foto's in te sturen, maar mocht u desalniettemin een bijzondere foto van een cafetaria vinden op Google Streetview, wij houden ons aanbevolen.
Op nu.nl stond een tijdje terug een stukje over de slechte aardappeloogst van dit jaar, of eigenlijk de kwetsbaarheid voor een of ander, waardoor een op zich goede oogst toch weer minder zou zijn. Daarop volgde een reactie op Nujij met een aantal observaties waar ik ook over aan het nadenken was. Want het lijkt er sterk op dat wat er gebeurt er altijd wel iets mis is. Dan weer te droog, dan weer te nat (ik schreef er in 2007 bijvoorbeeld iets over), dan weer een ziekte en altijd met het netto resultaat dat de friet wel weer duurder zal worden. Dus dan vraag je je toch af of aardappels telen nou zou moeilijk is (zou best kunnen natuurlijk, ik heb het nooit geprobeerd). Nouja, op Nujij wordt er in ieder geval druk gespeculeerd over de mogelijke oorzaken, ik ga me er maar niet aan wagen.
Nog even een ander nieuwsberichtje dan, naar aanleiding van het vorige blogje. Een positieve reactie van een friettent in Apeldoorn op een overval, innoveren! Online bestellen en betalen, geen slecht idee lijkt me.
Nog even een ander nieuwsberichtje dan, naar aanleiding van het vorige blogje. Een positieve reactie van een friettent in Apeldoorn op een overval, innoveren! Online bestellen en betalen, geen slecht idee lijkt me.