Op Vrijdag 12 November 2004 vond de Achtste Officiële Frietopia Friettocht plaats. Deze friettocht kreeg als ondertitel Rampfrietisme, de redenen daarvoor worden duidelijk als je het verslag leest.
Verslag
Deze friettocht, zo als gebruikelijk op vrijdagmiddag, kende een minimale opkomst, slechts twee mensen. Een uurtje later dan gepland vertrokken we met de trein naar Utrecht. Hoewel Leiden onze eerste keuze was, besloten we Den Haag aan te doen, om daar Cafetaria Zandvliet te gaan bezoeken. Deze friettent was de afgelopen dagen vrij prominent in beeld is geweest in verband met een anti-terreur-actie een straat verder op.
Den Haag
Nadat we ook de trein naar Den Haag genomen hadden (die echt tjok- en tjokvol zat), stonden we op Den Haag CS. Omdat ik bang was met de tram ergens verkeerd uit te komen zijn we gaan lopen. Maar na een half uurtje lopen waren onze magen lustig aan het knorren gelukkig troffen wij toen tot het bewuste Cafetaria Zandvliet aan. Dit stemde ons erg gelukkig want iemand de weg vragen is vrij lullig, dan kom je écht over als een rampfrietist, niet dat we dat niet waren overigens :).
Zandvliet bleek een uitstekende friettent te zijn die op alle punten bovengemiddeld scoort. Dus zo zie je maar weer waar wat media aandacht toe leidt, een recensie van een prima friettent. En dus verlieten deze twee frietisten het Laakkwartier met een bevredigd gevoel. Op de terugweg namen we wel de tram, om snel weer in de trein te kunnen zitten.
Ede
Omdat Leiden een beetje om was en we niet zoveel tijd meer hadden besloten we nog in Ede (dat ligt beter op de route) een friettent te gaan bezoeken die vanaf het spoor al eens gespot was. Bij aankomst in Ede bleek na korte verdwaling dat dit een shoarma/pizza zaak was met weinig friet, maar gelukkig was een klein stukje verder een echte friettent te vinden. Deze heette Snackbar de Luifel, en viel erg tegen. Zeker na de goede ervaring in Den Haag. Om de luifel samen te vatten: weinig friet, overgebakken friet, dure friet, en dat alles in een atmosfeer waar je ook niet gelukkig van wordt.
Hierna gingen we maar snel naar huis. Dit bleek nog lastiger dan verwacht want op het moment dat we in Nijmegen aan dachten te komen waren we terug in Ede-Wageningen, maar dit was niet zo'n ramp aangezien we een goede overstap hadden op de volgende trein naar Nijmegen en het kostte ons uiteindelijk maar een half uur. Met één uitstekende, en één belabberde friettent achter de rug, konden we wel spreken van een min of meer geslaagde friettocht, hoewel 4 recensies een beetje schril afsteekt tegen de 12 van vorige keer.
Zie ook: meer friettochten.