Festivals, foodtrucks en friet

Morgen begint de meteorologische zomer alweer en dat betekent dat ook het festival-seizoen intussen reeds een tijdje aan de gang is. In en rond Nijmegen lusten ze er festivalsgewijs wel pap van. In de loop van het voorjaar en de zomer kan (of kon) je hier kiezen uit onder meer (including but not limited to) Down The Rabbit Hole, Drift Festival, Food Truck Festival, FortaRock Festival, Gebroeders van Limburgfestival, Holi Fusion Festival, De Kaaij, Kids 'n' Billies, Kings of Hardstyle, Music Meeting, Nijmegen Klinkt, Rrrollend Nijmegen, de Smaakmarkt, de Vierdaagsefeesten en We Love the 90's.

Afgelopen weekend was in het terrein naast de Vasim de Smaakmarkt, een compact festival met een muziekpodium (met helaas een minder sterke line-up dan vorig jaar), een markt (met o.a. (h)eerlijke chocolade) en diverse foodtrucks. Wie festival zegt, zegt hipster en wie hipster zegt, zegt foodtrucks. Een foodtruck is eigenlijk niets meer dan een mobiele kraam waar eten bereid wordt. In Nederland kennen we natuurlijk wel allang de frietkar, de loempiatent en de oliebollenkraam, maar sinds de hipsters de foodtrucks ontdekt hebben zijn er meer en meer ingewikkelde, exotische en hippe kraampjes bijgekomen waar o.a. hamburgers, pannenkoeken, tosti's, patatas bravas en yoghurtijs te koop zijn. Dat was althans een deel van het assortiment op de Smaakmarkt.

Toen ik afgelopen maandag na mijn werk (ja, sommige mensen moeten ook werken op Tweede Pinksterdag) naar de Smaakmarkt ging was het niet heel erg druk. Behalve dan op één plek, en dat was toch de rij voor de frietkraam. Want hipster of niet, exotisch aanbod of niet, de combinatie van een dagje uit met een patatje met of speciaal is het Nederlandse publiek niet af te leren. Omdat ik ook wel eens iets anders dan friet wilde eten (en te hongerig was om lang in de rij te staan) besloot ik eerst naar de kraam van strEATfood te gaan om een aardappelpannenkoek met guacamole te eten; niet slecht, maar ook niet echt veel. Na een lekker biertje vervolgde ik mijn weg naar de wok-noodles-kraam om een roerbakschotel met seitan te eten, hoewel de seitan lekker was, viel de hoeveelheid en de keuze van de groenten wat tegen en noodles eet je ook niet echt voor de smaak...

Ergens bleef het mij knagen, zowel in mijn maag als in mijn geweten. Kon ik als topfrietist het eigenlijk wel maken om iets anders dan friet te eten? Was een aardappelpannenkoekje en een bordje noodles wel genoeg eten in combinatie met de biertjes op het festival? Toen we zagen dat de rij bij de frietkraam geslonken was kozen we er toch voor om in de rij te gaan staan. De naam van deze friet-foodtruck, "Party Pieper", was in ieder geval vrolijkmakend en de prijs voor een portie was met anderhalve munt (lees: 3,75 Euro) voor hedendaagse festivalbegrippen goed betaalbaar.

Echter, helaas, helaas, helaas, waar de Party Pieper eerder op de dag hun zelfgemaakte verse friet verkocht, zijn ze aan hun eigen populariteit ten onder gegaan. De onverwacht grote belangstelling had ertoe geleid dat ze door hun verse friet heen waren en gewoon voorgebakken frietjes van de Aviko gingen verkopen. Een anticlimactische ervaring aan het einde van een leuke festivalavond en dit mogelijk ietwat verwarrende blogje. Fabrieksfriet die bovendien erg zout was, waardoor je weer genoodzaakt was om meer bier te gaan drinken. Maar dat is natuurlijk sowieso de bedoeling als je op een festival bent...